دیوید کیج، کارگردان شهیر بازی Heavy Rain، در جائی می گوید:”سئوالی که همیشه از خودم می پرسم این است که انتظار داریم بازی ها چگونه باشند؟ آیا آن ها فقط اسباب بازی هایی هستند که موجب سرگرمی ما شده اند یا وسیله ای برای لذت بردن و افزایش آدرنالین خون هستند؟ احساس میکنم بازی می توانند کمی بیش از آنچه که امروز می بینیم باشند…در واقع زنده بوده و چیزی را بیان کنند.” بهترین جواب برای سئوال دیوید کیج بازی جدید (نه خیلی!) ناتی داگ است. در نسل قبل ناتی داگ پرچم دار عبور از محدودیت های سخت افزاری و نرم افزاری بوده و به هر آنچه که اراده کرده دست یافته و در آخرین عنوان ساخته خود با شکستن مرزها در همه زمینه ها، تعریف تازه ای در دنیای سرگرمی و بازیسازی ایجاد کرده اند. حال این عنوان برای نسل جدید نیز عرضه شده. عنوانی که نه تنها همچنان شایسته تقدیر است، بلکه در سال های دور آینده نیز از آن به عنوان یک شاهکار یاد خواهد شد. شاهکاری به نام آخرین ما(The Last of Us)

The Last of Us Remastered

نام: The Last of Us Remastered

سازنده: N@ughty  Dog

ناشر: Sony Computer Entertainment

سبک: Action-Adventure,Survival Horror

تاریخ انتشار: July 29,2014

متا: 95

TLOU داستای تاریک و پر از ترس و امید دارد. بازی با معرفی جوئل آغاز می شود. او پدری است که با تنها دخترش سارا در نزدیکی آستین تگزاس زندگی می کند. درست در شب تولد جوئل در پی شیوع هاگ های نوع قارچ سمی(معروف به Cordyceps که در دنیای واقعی نیز وجود دارند) گزارشی از مبتلا شدن انسان ها به این قارچ و در نتیجه تغییر یافتن ژن مبتلایان به این بیماری منتشر می شود و انسان های مبتلا که حالا به موجودات وحشتناکی بدل شده اند، شهر را به تسخیر خود در می آورند. جوئل به کمک برادرش تامی اقدام به فرار و نجات سارا از دست مبتلایان می کنند اما طی یک حادثه سارا در آغوش جوئل جان می دهد. 20  سال بعد از این ماجرا، ارتش جهت کنترل اوضاع و جداسازی بیماران از افراد سالم مناطق امنی را پدید آورده است. در این بین، گروه شبه نظامی Fireflies که خارج از مناطق قرنطینه بر علیه دولت و در زمینه احقاق حقوق مردم فعالیت می کنند، نشانه های امید را در بدن یک دختر 14 ساله ای می یابند که در مقابل قارچ یاد شده مقاوم است. الی (Ellie) که هم اینک نزد مارلن(رئیس Fireflies) زندگی می کند می بایست جهت تهیه واکسن از بدنش به خارج از منطقه قرنطینه واقع در بوستون منتقل شود و در این میان سر و کله جوئل پیدا می شود. جوئل که مصائب 20 سال پیش را فراموش نکرده و درد مرگ فرزند در سینه دارد، هم اکنون به عنوان قاچاقچی اسلحه اموراتش را با کمک شریکش تس(Tess) می گذراند. جوئل به واسطه شخصی به نام رابرت از وجود Fireflies آگاه می شود. رابرت پیش از این انبار تسلیحاتی که به جوئل و تس قول داده بود را به گروه Fireflies فروخته است.بنابر این دو شریک برای بازپس گیری سلاح ها به سراغ مارلن می روند، اما مارلن به جوئل پیشنهاد می کند تا در قبال بازپس گیری تسلیحات، الی را به گروه Fireflies برساند. جوئل این پیشنهاد را قبول می کند و در نیمه های شب به همراه تس و الی از خانه خارج می شوند و سفر پرخطر آن ها شروع می شود.

زندگی جریان دارد… حتی اگر آخرالزمان باشد!

داستان بازی به سه بخش کلی تقسیم می شود و طی یک روند منطقی اوج می گیرد و بازیباز را با خود همراه می کند. بخش ابتدای داستان پیش درآمدی است برای آشنایی با شخصیت اصلی بازی و مصائبی که در گذشته بر او رفته است! این بخش با پایان دراماتیکش بازیباز را در بهت و حیرت فرو می برد. بخش دوم داستان که 20 سال پس از حوادث اول روی می دهد، عمدتا بر روی قابلیت های جوئل و الی و آشنایی با گیمپلی و البته دشمنان بازی مانور می دهد(در پایان این بخش جوئل با الی آشنا می شود و بازیباز اندکی با روند داستان و گیمپلی بازی روبرو می گردد). با آغاز بخش سوم وارد جریان اصلی بازی می شویم.داستان بازی یک تم آخرالزمانی به همراه یک دنیای مصیب زده را روایت می کند که کلیدی ترین راه بقا در این دنیای تاریک اعتماد به افراد است و تمرکز دراماتیک داستان در قربانی شدن یا زنده ماندن است. از این فصل به تقدس رابطه پدر و دختر مهم ترین دست مایه داستان قرار می گیرد. خلاء از دست دادن فرزند مدت هاست جان و روح جوئل را آزار می دهد و امید می رود با همسفر شدن جوئل و الی از شدت این مصائب کاسته شود اما در ابتدای ملحق شدن الی به جوئل شاهد کشمکش هایی میان این دو هستیم. به گونه ای که هیچ یک حضور دیگری را بر نمی تابد ولی در ادامه روحیه سرکش الی فروکش کرده و از لحاظ قلبی بخ جوئل نزدیک و نزدیک تر می شود و در مقابل ظاهر خشک و خشن جوئل شکسته شده و روحیات انسانی اون نمایان تر می شود و در نتیجه به زیبایی هر چه تمام تر رابطه ای پدری-فرزندی میان این دو پدید می آید که نه تنها در آن شخصیت ها و روحیاتشان باور پذیر است بلکه بازیباز را نیز تحت تاثیر قرار می دهد و با شخصیت های داستان به راحتی همذات پنداری می کند. روند اتفاقات مهم داستانی با زمان بندی خوبی در بازی معرفی می شوند و شخصیت ها در نقطه مناسب به ماجراهای بازی ورود پیدا می کنند(هر چند شخصیت پردازی کاراکترهای فرعی بازی به اندازه جوئل و الی قوی کار نشدند)این روند که به زیبایی و با ظرافت کنار یکدیگر چیده شده اند، بازیباز را تا انتهای بازی به دنبال خودمی کشد و اگر از معدود کاستی های داستان چشم پوشی کنیم می توان داستان آخرین ما را یکی از بهترین های نسل قبل ( و جدید) دانست.

شاید در نگاه اول به نظر می آید که تهدید اصلی در این بازی انسان های آلوده شبیه به زامبی ها و گروه های تبهکار پراکنده در بازی باشند اما ناتی داگ توانسته به زیبایی تهدید اصلی را در دنیای تاریک بازی قرار دهد و تلاش برای بقا در کانون کلیت گیمپلی بازی است. برخلاف سری بازی های آنچارتد که با یم بازی اکشن ماجراجویی سریع روبرو بودیم، آخرین ما یک بازی کندتر با ساختاری متفاوت است. تمرکز گیمپلی بازی آخرین ما بر جستجو و مدیریت صحیح لوازم و تجهیزات و مبارزه است. شما در طول بازی باید یاد بگیرید که چگونه از تجهیزات خود درست استفاده کنید و چگونه در مقابل تهدیدها از خود دفاع کنید. حس تهدیدی که در دنیای تاریک آخرین ما پیرامون قهرمانان بازی را در بر گرفته  است، لز نکات جذاب بازی به شمار می رود. این حس آسیب پذیری در دنیای مصیبت زده که در طول سفر قهرمانان را رها نمی کند، بیشتر از کمبود منابع و لوازم مورد نیاز برای بقا سرچشمه می گیرد که حس بسیار واقعی به بازی داده است. همچنین در این نسخه کسانی که میخواهند با گذشته الی بیشتر آشنا شوند، بسته الحاقی Left Behind نیز در این نسخه گنجانده شده و تجربه آن حس باورپذیری و نزدیکی بیشتری با الی به وجود می آورد.

با ارائه سه قسمت از سری بازی های آنچارتد،استودیوی ناتی داگ نشان داد که چه تبحری در ترکیب سبک های مختلف در قالب یک بازی جذاب دارد. ناتی داگ بار دیگر توانست با عرضه آخرین ما به معیارها و تعاریف جدیدی(به لطف تجربه خود) در بازیسازی و هنر هشتم برسد.

همانگونه که در بخش داستان ذکر شد،آخرین ما دارای ساختاری است که تدریجا تکامل می یابد.  تکامل تدریجی امری است که در تمام بخش های بازی تعمیم یافته و در سبک بازی که ترکیبی از مخفی کاری و در پس زمینه سبک وحشت نیز امتداد پیدا کرده است. در فصل اول گیمپلی بر فرار جوئل، سارا و تامی از دست انسان های آلوده شده متمرکز شده است. فصل دوم بازی آموزش هایی به بازیباز در خصوص نحوه مبارزه تن به تن ،سیستم مخفی کاری، تیراندازی و… داده می شود.  در این قسمت شمای کلی گیمپلی بازی برای بازیباز ترسیم می شود.

The Last of Us Remastered

اما فصل سوم بازی همان تکاملی است که پیشتر از آن یاد شد. به طور کلی نگاه کلی ناتی داگ به گیمپلی ،نگاهی است تکاملی و ترکیبی. به همین علت آخرین ما تلفیقی است از سبک های شناخته شده و امتحان پس داده نظیر مخفی کاری، اکشن و ترسناک! همانگونه که گفته شد آخرین ما تلاشی است برای بقا بنابراین عناصر موجود در بازی نیز باید در همین راستا باشند. خوشبختانه گیمپلی بازی شرایطی را فراهم کرده است تا هر سه سبک یاد شده را در بالاترین حد ممکن تجربه کنیم. در بخش اکشن بدون شک با قاتلینی قهار مواجه خواهیم شد و چون میزان مهمات و سلاح های درون بازی محدود است در نتیجه بهترین گزینه استفاده از اشیاء محیطی نظیر بطری ها، لوله های آب، آجرها و سایر اشیاء به ظاهر بی مصرفی است که در سرتاسر بازی به وفور یافت می شوند. وجود چنین اشیائی برای بازیباز یک نعمت است و به خوبی با گیمپلی بازی بالانس شده است. کافی است در هنگام محاصره شدن توسط دشمنان بطری را به گوشه ای پرت کرده تا حواس دشمنان پرت شود و اجازه دهید به محل صدا نزدیک شوند و به موقع با کوکتل مولوتوف همه را به راحتی از پای درآورید و یا از محل بگریزید.

استفاده از تجهیزات و اشیایی که در محیط پراکنده اند فقط به استفاده فیزیکی مستقیم ختم نمی شوند بلکه ساخت تجهیزات و لوازم جدید و ارتقای اسلحه ها از کلیدی ترین بخش های گیم پلی به حساب می آیند. قابلیت ساختن انواع بمب ها و سیستم ارتقاء اسلحه ها با استفاده از ابزاری که در جریان بازی جمع آوری می کنید امکان پذیر است. به خصوص اینکه در مراحل پایانی کمک شایانی به بازیباز می کند. این را باید بدانید که مواجهه با تعدادی از دشمنان از جمله Clicker و Bloater نیاز به سلاح های خاصی دارد چرا که در صورت به دم افتادن بدون شک مرگ انتظار بازیباز را خواهد کشید و در اینجا ارتقای سلاح ها اهمیت حیاتی پیدا می کند.

The Last of Us :Remastered

در پاراگراف های اولیه از روند مستحکم روایت داستان در بازی گفتیم، اما این روند جذاب به قیمت قربانی شدن آزادی عمل در بازی به دست آمده است. جریان بازی کاملا خطی و از پیش تعیین شده است و اتفاقات بازی با ترتیب مشخصی یکی پیش روی شما قرار می گیرد و بازیباز حق انتخابی ندارد.این ساختار خطی در بعضی از نقاط حس تکراری شدن را به بازیباز می دهد و گاهی به تجربه بازیباز لطمه می زند(شاید اگر سازندگان کمی آزادی عمل به بازیباز می دادند،تجربه گیمپلی بازی زیباتر می شد) اما طراحی فوق العاده مراحل بازی تا حد بسیار زیادی ساختار خطی بازی را کمرنگ کرده است. در بازی هنگام مواجه با دشمنان بازیباز این اجازه را دارد تصمیم بگیرد چگونه وارد عمل شود.

ساختار طراحی مراحل بازی به گونه ای است که بازیباز به چندین طریق می تواند از میان مراحل عبور کند.بازیباز می تواند با استراتژی و نقشه(امکان ردگیری دشمنان توسط جوئل فوق العاده طراحی شده) با دشمنان رو به رو شود، یا بی محابا به میان آن ها بزند و یا اگر با محدودیت منابع رو به رو بود می تواند به صورت مخفی کاری از خطر عبور کند. مکانیک مبارزات با این که ساده طراحی شده اند اما قابل قبول هستند و به خوبی در گیمپلی قرار گرفته اند، البته از مبارزات تن به تن نباید به سادگی گذشت که پرداخت بسیار خوبی دارند. کوله پشتی جوئل یکی از پر اهمیت ترین و واقعی ترین لوازم داخل بازی است. باز کردن کوله پشتی در بهبوحه درگیری ها و پانسمان کردن زخم ها، یا برداشتن آیتم های مختلف حس عجیبی به بازی داده است و محدودیت حمل آیتم ها با وجود کوله پشتی کاملا باورپذیر است. همچنین قابلیت () نیز به بازی اضافه شده و بازیبازان می توانند صحنه های بی نظیری را خلق کنند و با دیگر کاربرا به اشتراک بگذارند. این قابلیت به ارزش بازی بسیار افزوده و می توانیم شاهد تصاویری بسیار زیبا با استفاده از این قابلیت باشیم. همچنین بخش چند نفره این بازی نیز در دسترس است ولی نمی تواند تجربه بخش تک نفره را تکرار کند و حاوی مشکلاتی در سرور و هوش مصنوعی نیز است.

هوش مصنوعی الی کاملا غیرخطی و غیر قابل پیش بینی است. قدر او را بدانید!

بازی دارای 3 نکته کلیدی است که در بخش های مختلف دیده می شوند. یکی از این نکات تعامل بازیباز با هوش مصنوعی است. بازیباز به استثنای یک یا دو بخش بازی دائما با همراهی یکی از شخصیت های دیگر داستان مواجه می شود. به همین دلیل سازنده می بایست هوش مصنوعی بسیار دقیقی را برای همراهان تدارک ببیند. خوشبختانه ناتی داگ به طرز احسن و پیشرفته ای بحث هوش های مصنوعی را توسعه داد و می توان گفت یکی از متعادل ترین هوش مصنوعی ها در تاریخ بازی های رایانه ای را دارد. تا حدی که در اکثر مواقع بدون کمک آن ها لحظات سختی برای بازیباز رقم خواهد خورد و عدم حضور یار همراه،حس ترس و تنهایی عجیبی را در بازی ایجاد می کند. در این میان الی بیشترین زمان همراهی را به خود اختصاص داده است و نقش کلیدی در مبارزات ایفا می کند. الی رفتار کاملا غیرخطی دارد و هر جا که لازم باشد حواس دشمنان را پرت می کند،به آن ها حمله ور می شود، بسته های سلامتی را پیدا کرده و به شما می رساند، از خاطرات خود از اسباب و وسایلی که در محیط ها وجود دارند می گوید، از علاقه خود به نشریاتی که در گوشه و کنار پیدا می شود سخن می راند(یه بار یادمه گفت:عه..مجله پارسی گیم.. یادمه نقد بازیمو امیر نوشته بود!!)، در جریان مراحل با سم (Sam) دوست هم سن و سال خود قوتبال و دارت بازی می کند، در موقع بیکاری تمرین سوت زدن می کند، محو زیبایی های پروانه ها می شود و…. تا جایی که خود بازیباز فکر می کند که آیا الی را واقعا هوش مصنوعی کنترل می کند؟ وصف رفتار هوش مصنوعی الی واقعا در قالب کلمه نمی گنجد.  به خصوص این که در این نسخه مشکلات اندک حل شده و باید رسما مستقیم تجربه کرد.

The Last of Us :Remastered

سایر شخصیت ها نیز کمابیش رفتاری نظیر الی دارند. در خصوص هوش مصنوعی دشمنان نیز به همان نسبت وسواس به خرج داده شده است.  تقریبا 5 دسته دشمن در بازی دیده می شوند که هر یک رفتار مخصوص به خود دارند. Hunter ها انسان هایی هستند که در خارج از محدوده قرنطینه زندگی می کنند و به قارچ سمی مبتلا نشده اند. رفتار این گروه از دشمنان بسیار حساب شده و حتی دقیق تر از دشمنان در بازی آنچارتد است. آن ها با شنیدن کوچک ترین صدایی به سمت آن حرکت می کنند و به دقت محل مورد نظر را جستجو می کنند.  مهم ترین خاصیت آن ها غیرخطی بودن رفتارشان است.به ندرت رفتار مشابه از آن ها دیده می شود و دائم سعی می کنند با عبور از درب ها و پنجره ها موقعیت خود را تغییر داده و در صورت امکان بازیباز را از همه طرف غافلگیر کنند.

علاوه بر Hunterها،4 دسته انسان مبتلا شده نیز در بازی دیده می شوند که برای هر یک از آن ها نیز هوش مصنوعی مجزا تعریف شده است. به عنوان مثال دو گروه Stalker و Runner تقریبا رفتاری مشابه هم دارند اما میزان هوشیاری آن ها در مواجه با رفتار بازیباز متفاوت است. دو گروه دیگر Clicker و Bloaterها هستند که این دو گروه در مراحل پایانی ابتلا به قارچ سمی قرار دارند و قدرت بینایی خود را از دست داده اند و فقط از طریق صدای پا می توانند موقعیت بازیباز را تشخیص دهند. در عوض به مراتب قدرتمندتر از دو گروه قبلی هستند. شاید می توان گفت در بعضی از نقاط بازی و آن هم به صورت جزئی مشکلاتی در رفتار الی وجود داشته باشد ولی در کفه ترازو آنچنان سنگینی نمی کند و تجربه بازی را تحت تاثیر خود قرار نمی دهد.

نکته کلیدی دوم در انیمیشن های بازی و طراحی شخصیت های نهفته است. ناتی داگ از ابتدای نسل قبل ساخت بازی تعاملی را به عنوان لگو سر لوحه کار خود قرار داده است.آن ها دیالوگ ها را دست بازیگران اصلی داده و از آن ها می خواهند همانند بازی کردن در یک فیلم، در سالن موشن کپچر حاضر شده و شروع به بازی تمامی صحنه های بازی کنند. این عمل در کنار طراحی عالی شخصیت ها (به خصوص در این نسخه با افرایش پولیگان ها) و تلفیق با احساسات باعث شده حس واقعی گرائی در جای جای بازی احساس شود. در نماهای نزدیک حالت خشم و غصب جوئل به خوبی نمایان می شود. حس های دیگری نظیر ترس به خصوص زمانی که توسط جوئل از بین می رود در چشم قربانیان دیده می شود. حتی بیرون زدن چشم در حدقه نیز قابل شناسایی است. انیمیشن های بازی به مراتب بهتر از بازی آنچارتد طراحی شده است. نحوه دویدن جوئل و سرعت کمتر او در قیاس با ناتان به خوبی با حال و هوای بازی جور در می آید و بیش از پیش به عادی بودن شخصیت جوئل کمک می کند. انیمیشن های کشته شدن دشمنان بسیار متنوع است. در این میان افکت های خون بسیار بهتر و با کیفیت تر شده و لذتی چند برابر را برای بازیباز رقم می زند.

سطح جزییات،نورپردازی،جلوه های بصری و ….. در آخرین سطح خود هستند. به سایه زنی در این عکس دقت کنید!

نکته سوم را در نحوه نورپردازی می توان جستجو کرد. نورپردازی به لطف پورت این بازی برای نسل هشتم به طرز شگفتی پیشرفت داشته است. در آخرین ما منبع نور خورشید است. ناتی داگ با زیرکی از بازتاب نور خورشید بر اشیاء و پدید آمدن سایه و روشن در محیط های باز استفاده کرده است. در محیط های تاریک نیز نورهای از پیش تعیین شده ولی با کیفیت بسیار بالاتری وجود دارند که حس آخرالزمانی را بهتر از قبل در بازیباز ایجاد می کند. زمانی که بازیباز از محیط تاریک به باز و روشن وارد می شود، افکت HDR یا  High Dynamic Range بهتر از قبل خودنمایی می کند و در کنار افکت هایی نظیر lens flare(افکت بصری پرتوهای نور)،light Shaft(افزودن و تنظیم شعا نور) و depth-of-field باعث ایجاد جلوه طبیعی نور شده است.

موتور بازی در واقع همان موتور به کار رفته در بازی آنچارتد3 است و اعمال تغییرات بهتر و مختلف باعث شده جلوه های درونی بازی کمی بهتر از قبل باشد. یکی از این جلوه ها پس پردازش anti-aliasing است که در جهت کم شدن لبه های اره ای aliasing مدل ها به کار برده شده و در این نسخه به حد اعلاء رسیده است.در نسخه نسل قبلی ناتی داگ تلاش کرده بود که لبه دار شدن خطوط را از بین ببرد و حتی افکت هایی را نیز برای مات کردن لبه ها به کار برد ولی همچنان aliasing وجود داشت ولی در این نسخه به لطف ارتقاهایی که داده شده این مشکل به طرز ماهرانه ای حل شده است. بازی با رزولوشن 1080p اجرا و با سرعت 60 فریم در ثانیه رندر می شود. در محیط های خلوت و گاه شلوغ بر خلاف گذشته هیچ افت فریمی مشاهده نمی شود. محیط های بازی از حیث وسعت نسبت به قبل خیلی بهتر شده و رنگ های موجود در محیط بهتر رندر می شوند و جزییات بازی نسبت به قبل بسیار بیشتر بوده و تجربه فوق العاده ای را برای بازیبازان به ارمغان می آورد. در مراحل مختلف شاهد طراحی هنری فوق العاده هستیم. نفوذ علفزار ها در سنگ فرش پیاده رو ها، ساختمان ها و جای جای محیط از لحاظ هنری بهبود یافته اند.ترکیب alpha-based transparency  با پس پردازش ها در مراحل میانی بازی شبیه سازی عالی از ذرات گرد و غبار و اسپور شناور قارچ ها در مراحل پدید آورده است. افکت های ذرات در مراحل پایانی به شدت با کیفیت تر شده و ترکیب آن با سایه و روشن بازی حس تنهایی،ترس و استرس را بیش از پیش القا می کند.

فکر نکنم نیازی به نقد بخش موسیقی بازی باشد.گوستاو سانتائولا (Gustavo Santaolalla) در آخرین ما سنگ تمام گذاشته است و همچنان بسیاری از بازیبازان موسیقی آخرین ما را جز برترین های موسیقی تاریخ دنیای گیم می دانند. موزیک تیتراژ اولیه بازی حس غم و تنهایی را به طرز ماهرانه ای در دل و جان بازیباز القا می کند. موزیک های درون بازی تعامل خاصی با صحنه ها دارند و هر جا که لازم باشد ریتم آن تند شده یا به اوج می رسد. سیستم صداگذاری بازی به شکلی است که بازیباز را وادار می کند تا از سیستم های دالبی 5 به 1 استفاده کند. در نسخه قبلی وضوح صدا در اسپیکرهای معمولی کمی افت داشت ولی به لطف دوال شاک دیگر آن وضوح کم از بین رفته و حس تازه ای را در بازیباز به وجود می آورد.

The Last of Us :Remastered

با توجه به اینکه در نسل قبل با محدودیت حافظه مواجه بودیم ولی همه چیز در بازی به طرز چشمگیری عالی بود. در این نسخه دیگر آن محدودیت ها از میان رفته و تا بی نهایت می توان حس زنده بودن محیط و کاراکترها را در خود حس کرد و این همان خلائی بود که ناتی داگ نیاز بود در نسل هشتم جای آن را پر کند. ناتی داگ توانست با خلق این عنوان در نسل قبل تعریف های بسیاری در زمینه های مختلف به ارمغان بیاورد و همین امر دوباره در نسل جدید و با کنسول جدید سونی نیز دوباره تکرار شد. تکراری که شاید عقل جایز نداند، ولی احساس آن را دوست دارد. تکرار شاهکاری…به نام آخرین ما!

گیمپلی:10

گرافیک:10

صدا:9.5

داستان:10

جذابیت:10

نوآوری:8.5

ارزش تکرار:9.5

نمره کلی:9.5

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: